META:  MOS Nr 1 w Szczecinie ul. Przylesie 17, czynna 12.30- 15.00 ROK MŁODZIEŻY W PTTK

Komitet organizacyjny: Komandor zlotu – Mariusz Kaźmierkiewicz Kwatermistrz – Danuta Borkowska Sekretariat – Ewa Dzikowska Konferansjer – Józef Smolański Regulamin – Waldemar Hejza i Janusz Wesołek Przy współudziale Klubów i Kół zrzeszonych w ROS PTTK oraz MOS Nr 1 w Szczecinie Media:  Kurier Szczeciński

Świadczenia: znaczek rajdowy odcisk okolicznościowej pieczęci punkty na odznaki turystyki kwalifikowanej nagrody rzeczowe dla zwycięzców konkursów owoc jesieni - jabłko opieka przodowników turystyki kwalifikowanej opieka przedmedyczna

Wpisowe:   W siedzibie ROS lub przelewem na konto opiekunowie SKKT PTTK prowadzący grupy od 10 osób – 0 zł. członkowie PTTK z opłaconymi składkami – 2 zł. nie zrzeszeni w PTTK – 3 zł. podopieczni DD, OSW, SOSW – 0,5 zł. Na mecie Rajdu opiekunowie SKKT PTTK prowadzący grupy od 10 osób – 1 zł. członkowie PTTK z opłaconymi składkami – 3 zł. nie zrzeszeni w PTTK – 4 zł. podopieczni DD, OSW, SOSW – 1 zł.

Zgłoszenie udziału:
Zgłoszenia przyjmuje sekretariat ROS PTTK do dnia 15.10.2009 r., w godzinach od 9.00 do 16.00, w środy do 18.00; wpłaty wpisowego można dokonać w siedzibie ROS PTTK lub wpłacając z dopiskiem „Rajd Jesień” na konto PeKaO S.A. I O/Szczecin 03124038131111000043756810
z jednoczesnym powiadomieniem telefonicznym.

T R A S Y __P I E S Z E

T R A S Y___ K O L A R S K I E

Trasa 1 Start godzina 9.00 ROS PTTK (Plac Lotników) ul. Jagiellońska – Al. Piastów – ul. Mieszka I – ul. Cukrowa – Przecław – Kurów – Ustowo – Autostrada Poznańska – ul. Batalionów Chłopskich – ul. Sanatoryjna – ul. Walecznych – ul. Pszenna – ul. Dąbska – ul. Zoologiczna – ul. Rysia – ul. Kozia – ul. Mokradłowa – ul. Klonowa – ul. Uczniowska – Szosa Stargardzka – ul. Żuka – ul. Przylesie (meta) około 45 km. + powrót Trasa 2 Start godzina 9.30  ROS PTTK (Plac Lotników) Plac Żołnierza – ul. Panieńska – ul. Mściwoja – Most Długi – ul. Energetyków – ul. Gdańska – Most Cłowy – ul. Przestrzenna – ul. Gierczak – ul. Drukarska – ul. Taborowa – ul. Szybowcowa – ul. Notecka – ul. Zdrowa – ul. Junaków – ul. Tczewska – ul. Bałtycka – ul. Żuka – ul. Przylesie (meta) około 35 km. + powrót

Piosenki do plecaka OGNISKA JUŻ DOGASA BLASK Ogniska już dogasa blask Braterski splećmy krąg W wieczornej ciszy, w świetle gwiazd Ostatni uścisk rąk. Kto raz przyjaźni poznał moc Nie będzie trwonić słów Przy innym ogniu, w inną noc Do zobaczenia znów Nie zgaśnie tej przyjaźni żar Co połączyła nas Nie pozwolimy by ją starł Nieubłagany czas Kto raz przyjaźni poznał moc ...

.

Turysto pamiętaj!!!

* Nie dewastujmy urządzeń turystycznych, bo być może jutro ktoś z naszej rodziny nie będzie miał gdzie odpocząć.
* Nie niszczmy drzew, krzewów i runa - dajmy szansę poznać naszą przyrodę dzieciom i wnukom.
* Nie wjeżdżajmy samochodem do lasu - uwierzmy w możliwości swoich nóg.
* Nie śmiećmy, aby potem nie narzekać, że żyjemy w brudnym środowisku.
* Mając psa na smyczy, dbamy o jego bezpieczeństwo i bezpieczeństwo otoczenia.
* Nie płoszmy zwierzyny - las to w końcu jej dom, my jesteśmy tylko gośćmi.

Działalność Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii Nr 1 w Szczecinie jest kontynuacją Ośrodka Szkolno - Wychowawczego Nr 2, który powstał 1 sierpnia 1997 roku z przekształcenia, na podstawie decyzji Kuratora Oświaty w Szczecinie, funkcjonującego od 1965 roku Domu Wczasów Dziecięcych. W poniemieckiej willi, w stylu neoklasycznego pałacyku mieści się Szkoła Podstawowa Nr 4 dla 60 uczniów i internat dla 45 chłopców. Budynek położony jest w 6,5 ha kompleksie leśnym, którego część tworzy „Park Krajobrazowy w Strudze”. Od początku swego istnienia placówka była przeznaczona dla chłopców w wieku od 10 do 18 lat, przejawiających zaburzenia w zachowaniu, zagrożonych niedostosowaniem społecznym.  Głównymi zadaniami ośrodka jest: umożliwienie uczniom z zaburzeniami zachowania realizacji obowiązku szkolnego; wychowanie resocjalizacyjne, zapewniające wychowankom pełnię rozwoju umysłowego i moralno - emocjonalnego, w zgodzie z ich potrzebami i możliwościami psychofizycznymi; umożliwienie zdobycia wiedzy i umiejętności, niezbędnych do samodzielnego udziału w życiu społecznym w integracji ze środowiskiem.

Proces dydaktyczny prowadzony jest na poziomie drugiego etapu edukacyjnego (klasy IV - VI szkoły podstawowej). Program realizowany jest w klasach liczących od 8 do 15 uczniów. Zadaniem szkoły jest również eliminowanie braków i zaległości szkolnych. Z uwagi na różny poziom intelektualny uczniów w klasie, duże znaczenie ma nauczanie indywidualne, tak by realizowany materiał był dostosowany do możliwości danego ucznia.

Szkole, oprócz działalności dydaktycznej przypada odpowiedzialność za wychowanie i socjalizację dzieci. Wielu pedagogów stwierdza, że jedną z przyczyn niedostosowania społecznego są niepowodzenia szkolne. W większości przypadków najpierw występuje opóźnienie szkolne, a niedostosowane formy zachowania są na nie reakcją. Zadaniem szkoły jest, więc nie tylko przezwyciężanie niepowodzeń uczniów, ale również zapobieganie narastaniu niekorzystnych objawów powodujących niedostosowanie społeczne.

Aby radzić sobie z przejawami zaburzonego zachowania i pomóc wychowankom w przezwyciężaniu trudności, prowadzimy szereg działań terapeutycznych i profilaktycznych. Podstawą naszych działań jest pełna diagnoza dziecka. Dokonują jej zarówno wychowawcy, nauczyciele jak i specjaliści: psycholog, pedagog, logopeda. Pomagają nam w tym: socjoterapia, zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze, kinezjologia edukacyjna, trening zastępowania agresji, zajęcia logopedyczne. Czynnikiem sprzyjającym zapobieganiu niedostosowania społecznego jest właściwa organizacja czasu wolnego dzieci. Praca wychowawcza w ośrodku polega na pełnym programowaniu czasu wolnego wychowanków. Wychowawcy planują i organizują takie zajęcia, by wykorzystać w nich mocne strony i aktywność dzieci, a zaoszczędzić im niepotrzebnych, negatywnych bodźców. Udział w zorganizowanych zajęciach pozwala na zdobycie wielu ciekawych informacji o otaczającym środowisku, rozwijaniu własnych zainteresowań kształceniu nowych, przydatnych w dalszym życiu umiejętności. Zajęcia rozwijają zainteresowania, ale także uczą współpracy w grupie, odpowiedzialności za siebie i innych. Praca wychowawcza i terapeutyczna prowadzona jest na trzech poziomach oddziaływań: oddziaływania na całą społeczność wychowawczą, oddziaływania na społeczność w grupach, praca indywidualna z każdym z wychowanków.

W Ośrodku funkcjonują koła zainteresowań: Szkolne Koło SKKT, Koło „Ligi Morskiej”, koło realizujące program „Wychowanie przez sztukę”, Koło Ligi Ochrony Przyrody oraz wielorakie zajęcia sportowe.

Działania profilaktyczne to nie tylko realizacja programów. Nabywane umiejętności społeczne utrwalane są poprzez uczestnictwo chłopców w różnych rodzajach zajęć praktycznych, wynikających z inicjowania i wspierania samorządowej działalności wychowanków, kontynuowania redagowania gazetki ośrodkowej „Dzieje 2”, kultywowania tradycji świąt i rocznic narodowych, organizowania imprez okolicznościowych. Wśród nich na stałe do kalendarza imprez wpisały się: „Rodzinna Majówka” - coroczna impreza odbywająca się w maju, jesienne „Grzybobranie” i Spotkania Wigilijne, Uczestniczą w nich wszyscy nauczyciele i wychowawcy, a także całe rodziny naszych podopiecznych. Mają one formę wspólnej zabawy opartej na zdrowej rywalizacji, w której wszyscy są zwycięzcami. Uczestnicy chętnie biorą udział w zajęciach integrujących, zabawach, konkursach sprawnościowych. Imprezy są zachętą dla rodziców do nawiązania bliższej współpracy z placówką.

a

DZIEJE „PAŁACU” W SZCZECINIE – WIELGOWIE

Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii Nr 1 w Szczecinie mieści się w poniemieckiej willi w stylu neoklasycznego pałacyku. Budynek położony jest w 6,5 ha kompleksie leśnym, którego część tworzy „Park Krajobrazowy w Strudze”. Placówka przeznaczona jest dla chłopców w wieku od 10 do 18 lat. Oczywiście wiemy, że nie zawsze tak było, dlatego spróbowaliśmy ustalić, kto przebywał tu przed nami. Historia tego miejsca jak i jego okolicy okazała się bardzo interesująca. Budynek, w którym obecnie znajduje się Ośrodek był częścią dawnego majątku ziemskiego Henningsholm, znajdującego się nad rzeką Płonią. Zapiski na ten temat po raz pierwszy pojawiają się w księgach ziemskich zakonu cystersów w 1260 roku jako Hennekenhof, a w 1299 roku widnieje już określenie Hensknenhof. Dokumenty z XVI wieku mówią o Heidereiters-Hof jako o miejscu zamieszkania dozorcy leśnego, który w imieniu zakonu cystersów, później w imieniu Księcia Pomorskiego, sprawował opiekę nad lasem i pogłowiem zwierzyny.

Nazwa Henningsholm pojawia się dopiero w zapiskach z XVIII wieku i pochodzi prawdopodobnie od nazwiska Inspektora Henninga, który zasłużył się podczas reformy rolnej na rzecz Cesarstwa. Na podstawie spisu powszechnego z 1791 roku dokonanego na terenie Pomorza, majątek Henningsholm liczył 11 mieszkańców. W 1872 roku podobny spis wykazał: 1 dom i 34 mieszkańców.

W ciągu lat zmieniali się właściciele majątku. Wśród nich byli: Bau Inspector Rottenberg, Herr Schreiber, od którego to około 1884 roku ziemię odkupił Victor von Dewiz, pochodzący ze starego ewangelicko-meklembursko-pomorskiego rodu. Victor von Dewiz w swoim nowym majątku wybudował pałac ze szklanym dachem i z pięknie położonym ogrodem.
Pod koniec XIX wieku Viktor rozpoczął budowę willi dla swojego syna. Oba pałace zostały połączone podziemnym tunelem. Jedno z trzech wejść do niego znajduje się niedaleko nas, nad rzeką Płonią. Jednakże dziś zimują w nim nietoperze. Pozostałe wejścia zostały zamurowane. Budynek Villi został umieszczony na mapie Sarana z 1899 roku wraz z budynkiem gospodarczym, w którym mieściły się stajnie oraz mieszkania dla służby. W okolicy powstał park, w którym znajdowały się rzadkie gatunki drzew. Jego pozostałości możemy podziwiać do dziś, a w Villi Erika, o której mowa, teraz uczymy się my. Zapewne to herb rodu von Dewizów powinien znajdować się na naszym budynku. Skąd wzięły się trzy księżyce nie wiadomo.

W 1920 roku cały majątek Henningsholm liczył 188 ha, 10 koni, 15 świń i 65 kur. Później właściciel rozpoczął wyprzedawać ziemie, dzieląc ją na poszczególne działki pod budowę domów mieszkalnych w okolicy dzisiejszego Wielgowa i Płoni. Około 1938 roku majątek odkupuje Hans von Bodenhausen, ale pałac Henningsholm przejmuje wojsko niemieckie. Według „Order de Battle” w okresie od sierpnia do października 1939 roku rezydowało tam dowództwo 1 Floty Powietrznej Luftwaffe, czyli I Armii Powietrznej pod dowództwem generała feldmarszałka Alberta Kesselringa. Stąd kierowano m.in. atakami lotniczym na Polskę w czasie kampanii wrześniowej 1939 r. Hans von Bodenhausen wraz z rodziną mieszkał w tym czasie w Villi Erika, czyli w naszym budynku. Od 1941 roku w Hennigsholm mieściła się Szkoła Motorowa S.A., a w 1943 roku ponownie stacjonowało tu Luftwaffe. W latach 1944-45 w pałacu przebywali prawdopodobnie niemieccy żołnierze, rekonwalescenci ze szpitala w Zdunowie. Dziś są tam tylko pozostałości po dawnej świetności tego miejsca.
Pałac Hennigsholm w czasie działań wojennych został oszczędzony. Po wojnie jednak część wyposażenia pałacu i warsztatów została wywieziona do Rosji. Sam pałac został rozebrany a uzyskany materiał został częściowo wykorzystany przez osadników lub wywieziony na odbudowę Warszawy. W nienaruszonym stanie pozostała tylko Villa Erika. Wprawdzie dzisiaj nie możemy już podziwiać fontanny i sadu, ale potrafimy to sobie wyobrazić.

Po zakończeniu II wojny światowej rodzina Hansa von Bodenhausena została wysiedlona. Taki los spotkał wielu niemieckich mieszkańców Szczecina. Według wspomnień jednej z córek Bodenhausena, która odwiedziła nasz Ośrodek, otrzymali oni w ramach rekompensaty pałacyk w okolicach Bonn. Dokładnie, co działo się z Villą Erika po 1945 roku nie wiadomo. Ustalono, że nasz pałac służył koloniom letnim MPK w Szczecinie do 1961 roku.
W tym czasie budynek przejęło Kuratorium Okręgu Szkolnego Szczecińskiego. Utworzono w nim Państwowy Dom Wczasów Dziecięcych, który istniał do 31.08.1997 r. Około 1975 roku budynek został wyłączony z eksploatacji z powodu remontu. Ponownie oddano go do użytku 01.01.1982 r. Od 01.09.1994r. zmianie uległa nazwa i od tej pory był to Dom Wczasów Dziecięcych. Zapis z kroniki z roku szkolnego 1961/62 tak przedstawia rozpoczęcia działalności: „...można było z dniem 1 września 1961 r. przejąć budynek główny i przystąpić do organizacji placówki. Trudny to był okres prac. Brak pracowników (woźnego, intendentki i własnej księgowej) oraz trudności z transportem i z zakupem potrzebnego sprzętu nie przeszkodziły w otwarciu pierwszego turnusu wczasów w dniu 20.09.1961 r. Przyjechało 65 chłopców - uczniów klas czwartych szkół podstawowych i ... tak rozpoczął się normalny tok codziennych zajęć.” Nie zapominano jednak o codziennych obowiązkach higienicznych i specjalnie do tego celu powołane komisje sprawdzały czystość.

Po kilkuletnim remoncie, ponownie uruchomiony Dom Wczasów przeznaczony był dla dzieci z wadami postawy. Prowadzona była gimnastyka korekcyjna, której celem była wstępna korekta złych nawyków oraz wdrożenie do systematycznych ćwiczeń. W czasie trwania sześciotygodniowych turnusów oprócz ćwiczeń, nauki dzieci miały możliwość zmiany klimatu i poznawały atrakcje turystyczne nie tylko Szczecina, ale i innych miejscowości pomorskich jak: Kołobrzeg, Świnoujście, Pyrzyce, Stargard. W latach 90-tych turnusy uległy skróceniu do 2-3 tygodni. Przyjeżdżały dzieci z terenów ekologicznie zagrożonych (w większości ze Śląska). Głównym celem tych wyjazdów była zmiana klimatu, integracja zespołu klasowego - grupy rówieśniczej poprzez wspólną naukę, zabawy oraz poznawanie atrakcji przyrodniczo-kulturalnych.

Obecnie ta forma wypoczynku to tzw. zielone szkoły. Dzięki temu, że przyjmowane były dzieci z obecnych województw: dolnośląskiego, opolskiego i śląskiego możliwe były wyjazdy dzieci szkół szczecińskich do ośrodków między innymi w Szklarskiej Porębie, w Wałbrzychu.
W okresie letnim (lata 1984 -2000) w naszej placówce Ministerstwo Oświaty i Wychowania we współpracy z Towarzystwem Polonia, późniejszym Stowarzyszeniem „Wspólnota Polska”, skupiającym Polaków na obczyźnie, organizowało wypoczynek dla dzieci z zagranicy pochodzenia polskiego. Były to tzw. kolonie polonijne. W 1984 roku przebywali tu koloniści z Węgier, a rok później jak podaje Kurier Szczeciński z tego okresu: "... w Państwowym Domu Wczasów Dziecięcych w Wielgowie zamieszkali na cały lipiec młodzi goście z Austrii, Grecji, Kanady, Szwajcarii, Włoch oraz ich polscy koledzy - drużyna harcerzy z Gryfina i uczniowie m.in. z Warszawy oraz Szczecina ...".

Przez te lata przewinęły się dzieci polskiego pochodzenia niemal z całego świata. Głównym założeniem wychowawczym tych kolonii a zarazem najbardziej odpowiadającym potrzebom dzieci i młodzieży był wypoczynek czynny, zdobycie nowych wiadomości i umiejętności, poznania skrawka ziemi naszych przodków i obcowania z potoczną mową polską. Część swoich wakacji poświęcały więc one na codzienną naukę języka polskiego (w grupach dobranych odpowiednio do stopnia jego opanowania). Dzieciom organizowano również wycieczki między innymi do Warszawy, Poznania, Krakowa, Świnoujścia. Poznawały też Szczecin pod względem kulturalnym, uczestnicząc w przedstawieniach teatralnych, zwiedzając muzea. Poprzez wspólne wyjazdy, dyskoteki, gry i zabawy, umacniały się zawarte w tym czasie międzynarodowe przyjaźnie.

Od 01.08.1997r. z przekształcenia Domu Wczasów Dziecięcych, na podstawie decyzji Kuratora Oświaty w Szczecinie z dnia 23 kwietnia 1997 r., powstał Ośrodek Szkolno - Wychowawczy Nr 2 dla chłopców z zaburzeniami zachowania. 1.09.2005r. zmieniono nazwę na Specjalny Ośrodek Szkolno - Wychowawczy Nr 3, a od 1.09.2006 r. funkcjonuje on jako Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii Nr 1 w Szczecinie. To właśnie tej placówki jesteśmy wychowankami i dalszą część historii tego miejsca będziemy teraz tworzyć my!

Dzień Edukacji Narodowej W dniu święta całej oświaty brać turystyczna zrzeszona w ROS PTTK  Szczecin życzy Wam Drodzy Nauczyciele satysfakcji z wykonywanej pracy i wytrwałości w codziennych działaniach dydaktycznych i wychowawczych, a także samych sukcesów w krzewieniu wśród dzieci i młodzieży zamiłowania do turystyki i krajoznawstwa oraz wiary w słowa Artura Schopenhauera, że: „Wszystko, co piękne i doskonałe, dojrzewa powoli...”   Zarząd PTTK ROS im. Stefana Kaczmarka w Szczecinie