POLSKIE TOWARZYSTWO TURYSTYCZNO-KRAJOZNAWCZE
REGIONALNY ODDZIAŁ SZCZECIŃSKI
im. Stefana Kaczmarka
Szczecin, al. Papieża Jana Pawła II 49 a
tel. / faks 914345624
BORT tel. 91433 5832
e-mail: rospttk@poczta.onet.pl
ros.pttk.pl



Rajdu
„Śladami Napoleona”
16 X 2010 r.

Meta:  Publiczna Szkoła Podstawowa w Szczecinie
ul. Jaworowa 41,
czynna 12.30- 15.00
(plan mety rajdu)
ROK TURYSTYKI WODNEJ W PTTK

Rajd jest organizowany społecznie przez Kadrę  PTTK ROS im. Stefana Kaczmarka
Punktowany do "Konkursu na Najaktywniejsze Turystycznie SKKT"



Komitet organizacyjny:
Komandor rajdu – Urszula Szajda
Kwatermistrz – Danuta Borkowska
Sekretariat – Ewa Dzikowska
Konferansjer – Józef Smolański
Regulamin – Waldemar Hejza i Janusz Wesołek

Przy współudziale  Klubów i Kół zrzeszonych w PTTK ROS oraz Publicznej Szkoły Podstawowej w Szczecinie

Media - Kurier Szczeciński i TVP o/Szczecin
Świadczenia:
•    znaczek rajdowy
•    odcisk okolicznościowej pieczęci
•    punkty na odznak turystyki kwalifikowanej
•    nagrody rzeczowe dla zwycięzców konkursów
•    jabłko i baton
•    opieka przodowników turystyki kwalifikowanej
•    opieka przedmedyczna

Zgłoszenie udziału:
Zgłoszenia przyjmuje sekretariat PTTK ROS do dnia 14.10.2010 r., w godzinach od 9.00 do 17.00, w środy do 18.00; wpłaty wpisowego można dokonać w siedzibie  PTTK ROS lub wpłacając z dopiskiem „Rajd Śladami Napoleona” na konto PeKaO S.A. I O/Szczecin 03124038131111000043756810
z jednoczesnym powiadomieniem telefonicznym.

Wpisowe:
W siedzibie ROS lub przelewem na konto
•    opiekunowie SKKT PTTK prowadzący grupy od 10 osób –  0 zł.
•    członkowie PTTK z opłaconymi składkami – 3 zł.
•    nie zrzeszeni w PTTK – 4 zł.
•    podopieczni DD, OSW, SOSW – 1 zł.

Na mecie Rajdu
•    opiekunowie SKKT PTTK prowadzący grupy od 10 osób – 1 zł.
•    członkowie PTTK z opłaconymi składkami – 4 zł.
•    nie zrzeszeni w PTTK – 5 zł.
•    podopieczni DD, OSW, SOSW – 2 zł.

Uczestnicy rajdu zobowiązani są do:
1. przestrzegania regulaminu
2. przestrzegania Karty Turysty
3. przestrzegania Kodeksu Drogowego
4. przestrzegania przepisów ppoż.
5. przestrzegania przepisów o ochronie przyrody
6. ubezpieczenia się na czas trwania rajdu (nie dotyczy członków PTTK  z aktualną składką )

Pozostałe uregulowania:
1. osoby niepełnoletnie i niepełnosprawne mogą brać udział w rajdzie tylko pod opieką dorosłych lub opiekunów
2. po wyczerpaniu limitu na daną trasę lub w innych uzasadnionych przypadkach, organizatorzy mogą przesunąć uczestników na trasę inną
3. w przypadku nie stawienia się uczestników na metę lub nieprzestrzegania obowiązków wymienionych w powyższych regulaminach, nie będą przysługiwać im świadczenia rajdowe
4. ostateczna interpretacja regulaminu należy do Komitetu Organizacyjnego


TRASY PIESZE
Trasa 1 Biała (dla szkół  podstawowych i gimnazjów)
Zbiórka: Przystanek ZDiTM linii 60 - Unii Lubelskiej Szpital. Prowadzenie – Janusz Wesołek, start 9.30
Przebieg trasy: Wzgórze Napoleona – bez szlaków – Pomnik Samarytanina – ul. Unii Lubelskiej – ul. Litewska – stadion lekkoatletyczny – pomnik poświęcony jeńcom francuskim z czasów wojny prusko-francuskiej 1870-71  – ul. Władysława Szafera – Krzyż Dziękczynny – ul. Modra – droga leśna – ul. ppłk. Hieronima Kupczyka –  Strzelnica Wołczkowo – ul. Kąpieliskowa (Buk Upiór i Dęby Brytyjczycy) – ul. Pogodna – ul. Orzechowa – ul. Jaworowa  (meta), około 10 km

Trasa 2 Czerwona (dla szkół podstawowych i gimnazjów)
Zbiórka: Pętla autobusowa linii 51 - Szczecin-Osów. Prowadzenie – Mirosław Dudziński, start 9.30, autobus linii 51 - odjazd z Pętli Kołłątaja o 9.09
Przebieg trasy: Osów (pętla autobusowa) – szlak czerwony – ul. Miodowa  – ul. Lisiej Góry – Osówka – szlak czerwony – Bystry Potok – Podbórz – Wielecka Góra –  szlak zielony – dolina Osówki – Polana Harcerska – Droga Siedmiu Młynów – ul. Emila Zegadłowicza – Kościół pw. Św. Brata Alberta – ul. Jaworowa (meta), około 10 km

Trasa 3 Niebieska (dla gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych)
Zbiórka: przystanek ZDiTM linii 103 i 106 – Pilchowo Kościół.  Prowadzenie – Czesław Rząsa, start 9.05, autobus linii 103 - odjazd z Pętli Głębokie o 8.35, autobus linii 106 - odjazd z Pętli Głębokie o 8.55
Przebieg trasy: Pilchowo (kościół pw. Wniebowzięcia NMP) – szlak niebieski – Sierakowo – Leśno Górne (Dąb Starosty) – Wzgórze Pokoju (Głaz Hermana Lönsa) – Dąb Bogusława X – Wielecki Potok – ul. Pod Urwiskiem – Polana Harcerska – Dąb „Przy Ustroniu” – Droga Siedmiu Młynów – ul. Emila Zegadłowicza – Kościół pw. Św. Brata Alberta – ul. Jaworowa (meta), około 12 km

Trasa 4
Dowolna według regulaminu OTP
Opracowanie tras: Oddziałowa Komisja Turystyki Pieszej PTTK ROS Szczecin



Trasy kolarskie

Trasa I
Start: godz. 9.30
Szczecin - Pl. Lotników (PTTK ROS), ul. Jagiellońska, al. Piastów, ul. Mieszka I, ul. Cukrowa, Warzymice, Będargowo, Stobno, Mierzyn (miejsce kapitulacji twierdzy Szczecin przed gen. Lassallem), Szczecin Krzekowo (siedziba dowództwa wojsk francuskich i polskich), ul. Szeroka, ul. Klonowica (Wzgórze Napoleona), ul. Litewska (pomnik poświęcony jeńcom francuskim z czasów wojny prusko-francuskiej), ul. Szafera, al. Wojska Polskiego, ul. Zegadłowicza, ul. Jaworowa-szkoła (meta rajdu).około 32 km (+powrót ).

Prowadzenie i obsługa: Szczeciński Turystyczny Klub Kolarski „88”.

Trasa II
Start: godz. 10.00
Szczecin-Pl. Lotników (PTTK ROS), al. Papieża Jana Pawła II, „Jasne Błonia”, Park Kasprowicza, „Syrenie Stawy”, ul. Sza¬fera, Szczecin Krzekowo, Mierzyn, Skarbimierzyce, Dołuje, Wąwelnica, Redlica, Bezrzecze, Wołczkowo, jeż. Głębokie (czerwony szlak pieszy im. Stefana Kaczmarka), Leśniczówka „Owczary”, ul. Jaworowa-szkoła (meta rajdu) około 27 km (+powrót).
Prowadzenie i obsługa: Szczeciński Klub Turystyki Kolarskiej „Neptun”

Trasa III
Zgodnie z regulaminem Kolarskiej Odznaki Turystycznej.

Opracowanie tras  Regionalna Komisja Turystyki Kolarskiej – Jerzy Winsze


Na mecie rajdu będą zorganizowane liczne konkursy sprawnościowe i wiedzy krajoznawczej.
Serdecznie zapraszamy do licznego uczestnictwa!!! Prosimy o zabranie własnych wiktuałów na ognisko!!!


Okres napoleoński na Pomorzu Zachodnim
W 2010 r. pragniemy uczestnikom rajdu zwrócić uwagę na okres napoleoński na terenach Pomorza Zachodniego, ze szczególnym uwzględnieniem Szczecina i okolic.
Już w 1805 r. wojska napoleońskie a wraz z nimi oddziały polskie, holenderskie szły od Hamburga w kierunku Szczecina. Przed nimi uchodzili urzędnicy państwowi i wojskowi z Berlina.
Jesienią 1806 r. wojska francuskie pod wodzą generała Lassalle'a podeszły pod Szczecin. Wraz z nimi szły również wojska polskie prowadzone przez pułkownika Sułkowskiego i generała Sokolnickiego.
Szczeciński garnizon pruski w domu pastora w Mierzynie podpisuje jesienią 1806r. kapitulację. Władzę w mieście pełnili gubernator francuski generał Grandeau, a wojskom pruskim (w 1808 r.) zabroniono zbliżać się do Szczecina w promieniu 20 km. W Mierzynie i sąsiednim Krzekowie (dziś dzielnica Szczecina) stacjonuje duży garnizon francuski, szczególnie na terenie Krzekowa. Utrzymanie wojsk francuskich spoczywało na mieszkańcach twierdz: Szczecina i Dąbia. Dozór w twierdzy szczecińskiej pełniło również 512 żołnierzy polskich.

Wzgórze Napoleona w Szczecinie		 Wojska francuskie (i polskie) - poza tymi, które pozostały jako garnizon francuski., udały się na wschód. W 1809 r. pułkownik Sułkowski wraz z Francuzami oblega Kołobrzeg, a generał Sokolnicki otrzymuje rozkaz zajęcia Słupska.
Pobyt oddziałów francuskich (wraz z polskimi i holenderskimi w służbie francuskiej) był w szczecinie do 05 grudnia 1813 r. (po otrzymaniu wiadomości o klęsce Napoleona pod Lipskiem).
Ponieważ Oddział PTTK w Szamotułach ustanowił odznakę „Szlakami Napoleona i jego żołnierzy” przybliżając okres napoleoński w naszym regionie, chcemy również w program rajdu wpisać zdobywanie tej odznaki.
A gdy ktoś będzie w Nowogardzie niech zwróci uwagę na dwa działa z epoki napoleońskiej oraz na pamiątkową tablicę dokumentującą przemarsz Polskiej Legii Pomocnej przez Nowogard w 1807 r.

PIOSENKI DO PLECAKA

OGNISKA JUŻ DOGASA BLASK
Ogniska już dogasa blask
Braterski splećmy krąg
W wieczornej ciszy, w świetle gwiazd
Ostatni uścisk rąk.
Kto raz przyjaźni poznał moc
Nie będzie trwonić słów
Przy innym ogniu, w inną noc
Do zobaczenia znów
Nie zgaśnie tej przyjaźni żar
Co połączyła nas
Nie pozwolimy by ją starł
Nieubłagany czas
Kto raz przyjaźni poznał moc ...

HARCERKI l HARCERZE
Czerwona róża, biały kwiat, tarara,
Czerwona róża , biaty kwiat.
Wędruj, harcerko, harcerko, wędruj.
Wędruj, harcerko, ze mną w świat
A jakże ja mam wędrować, tarara,
A jakże ja mam wędrować?
Będą się ludzie, ludzie się będą,
Będą się ludzie dziwować.
A niech się ludzie dziwują
A niech się ludzie dziwują.
Harcerz z harcerką, z harcerką harcerz,
Harcerz z harcerką wędrują.
Zawędrowali w ciemny las, tarara,
Zawędrowali w ciemny las.
Tutaj harcerko, harcerko tutaj, Tutaj harcerko, obóz nasz.
A kto nas tutaj obudzi, tarara,
A kto nas tutaj obudzi,
Kiedy daleko daleko kiedy.
Kiedy daleko od ludzi.






Rajd jest dofinansowany ze środków Wydziału Sportu i Turystyki UM Szczecin oraz ZG PTTK
Historia Szkoły na Głębokiem

Dzielnica Głębokie to dawna wieś, która po raz pierwszy wystąpiła w źródłach w 1266 roku w formie Glambek, a od 1267 roku jako Glambeck. Jest nazwą topograficzną wywodzącą się od wyrazu „głęboki”, a dotyczącą jeziora Głębokie.
W XIX wieku jezioro Głębokie, położone w pięknym lesie sosnowym, było miejscem licznych wycieczek, do którego dotrzeć można było tylko pieszo, gdyż komunikacja tramwajowa dochodziła jedynie do koszar wojskowych (w czasie II wojny światowej mieścił się tu obóz pracy przymusowej dla robotników cudzoziemskich) i kończyła się 1 km przed kąpieliskiem.  
  Podczas działań wojennych dzielnica nie odniosła żadnych zniszczeń, a od VII do X 1945 roku w rejonie jeziora Głębokiego (przy wejściu na plażę) przebiegała tymczasowa linia graniczna miedzy Szczecinem, (a więc Polską), a radziecką strefą okupacyjną Niemiec, do chwili wytyczenia obecnej granicy polsko-niemieckiej na zachód od Szczecina.
Tutaj też od 1946 roku mieściła się przejściowa siedziba władz administracyjnych powiatu weleckiego (późniejszego szczecińskiego). W momencie przejmowania Głębokiego (4 X 1945 r.) na 480 Niemców nie było ani jednego Polaka. Sytuacja uległa zmianie w latach 1945-1947. 
Wówczas na ulicy Jaworowej mieściła się siedziba Brytyjskiej Misji Repatriacyjnej, która sprawowała nadzór nad przebiegiem przesiedleń ludności niemieckiej do brytyjskiej strefy okupacyjnej Niemiec.
Dzielnica zaczęła się zaludniać Polakami, kiedy uporano się z niebezpiecznymi bandami (rozbite oddziały SS).W 1946 roku uruchomiono kąpielisko nad jeziorem Głębokie, a także tor kolarski, dzięki któremu osiedle stało się centrum rozwijającego się szybko polskiego sportu kolarskiego.
W 1948 roku zaistniała potrzeba zorganizowania nauczania dzieci osadników. W związku z powyższym, dnia 6 stycznia, powołano do życia placówkę, która z czasem zyskała miano Szkoły Podstawowej nr 21 im. I Armii Wojska Polskiego. Naukę w niej rozpoczęło 13 uczniów.
 Pierwszą nauczycielką była dwudziestosześcioletnia wówczas pani Maria Maniak.
 Ze względu na małą liczbę dzieci zorganizowano klasy I, II, III, IV. W szkole, która pierwotnie mieściła się w piętrowym domu przy ulicy Jaworowej 37, zatrudniona nauczycielka założyła Koło Rodzicielskie i Spółdzielnię Uczniowską. Rodzice zorganizowali ze swoich składek dożywienie dzieci na przerwach.
Jeszcze w roku szkolnym 1948/49 obowiązki nauczyciela objął pan Paweł Jabłoński, a po nim nauczycielką i kierowniczką szkoły została pani Izabela Czałczyńska, która wraz z gronem rodziców założyła w 1948 roku przedszkole przy ulicy Jaworowej.
 Wkrótce szkolne mury odwiedziła specjalna komisja, która stwierdziła zły stan budynku. Przeniesiono więc placówkę na ulicę Zegadłowicza 24. W nowym pomieszczeniu znalazło się miejsce na sale lekcyjne i bibliotekę oraz mieszkania dla pracowników. 
 W 1949 roku zapisano do klas I – IV 15 dzieci. Pani Izabela Czałczyńska była jedynym pracownikiem. Uczyła na dwie zmiany. Z czasem zatrudniono woźną -panią Władysławę Górecką, która zamieszkała w szkole i dbała również o czystość placówki.
W październiku 1949 roku zapadła w Inspektoracie Oświaty w Szczecinie decyzja o likwidacji malutkiej szkoły. Na zebraniu z mieszkańcami osiedla kierowniczka napisała odwołanie, które rodzice przesłali nawet do radia. 1 września 1949 roku postanowienie cofnięto.
Pani Izabela Czałczyńska prowadziła lekcje metodą klas łączonych – razem klasy I i II oraz III i IV. Uczyła tańców ludowych, deklamacji, reżyserowała przedstawienia na różne uroczystości. W zimie popularne było wspólne saneczkowanie na licznych górkach Głębokiego, a wiosną wycieczki i spacery – lekcje w lesie.
Przeprowadzona została zbiórka złomu i cegieł na odbudowę Warszawy. Szkoła osiągnęła w tych akcjach pierwsze miejsce w Szczecinie. Na złom oddano czołg, kilka wraków samochodów i wiele żelaznego sprzętu wojskowego.
Nadszedł rok szkolny 1950/51. Liczba uczniów wzrosła do 26 osób. Nauka dalej odbywała się metodą klas łączonych. Na lekcje pokazowe prowadzone przez panią Izabelę Czałczyńską przyjeżdżali uczniowie z Liceum Pedagogicznego w Szczecinie.
W kolejnym roku szkoła nadal stanowiła placówkę ćwiczeń dla Liceum Pedagogicznego w Szczecinie. W budynku mieściła się kancelaria, klasy, świetlica, mieszkania kierowniczki i woźnej, a wokół budynku rozpościerał się duży ogród. W świetlicy pojawił się stół pingpongowy, książki, piłki. Zakupiono drobne, ale jakże potrzebne, pomoce naukowe oraz siatkę do gry w siatkówkę.
W ogrodzie, pod okiem nauczycielki, dzieci założyły działki doświadczalne i obsiały je ciekawymi roślinami, takimi jak morwa czy rycynus.
Z czasem sukcesywnie powiększała się liczba uczniów. W roku szkolnym 1952/53 placówka liczyła 55 uczniów, a w następnym już 75 osób. Trzon uczniowski stanowiły dzieci z rodzin, które osiedliły się na Głębokim w latach 1946/1954. Były to m. in. rodziny państwa Pacholskich, Szamańskich, Cyrulińskich, Grotowskich, Stodolnych, Płucienników, Radziszewskich, Rezlerów, Kalinowskich, Wirtów, Seredyńskich, Bajonów, Bonieckich, Łukowskich, Walkowiaków, Woydów, Ościłowskich, Kutyłów, Osóbków, Bączyków i wiele innych.
Do szkoły podstawowej chodził syn Jerzego Andrzejewskiego – Marcin, córka Edmunda Osmańczyka i dzieci Marii Bonieckiej.
W tym czasie w szkole istniała organizacja zuchowa i harcerska, a świetlicę bardzo ciekawie prowadziła pani Danuta Malinowska. Przybyła także druga nauczycielka – pani Elżbieta Pawłowicz. Utworzona została klasa V (rok 1954/55). W następnym roku szkolnym przybyła kolejna nauczycielka, bardzo lubiana przez uczniów i ceniona przez rodziców, pani Stanisława Drabik – matematyczka. Liczba uczniów wzrosła do 108 i utworzona została klasa VI.
Szkoła prężnie rozrastała się. Przybywało uczniów, klas i nauczycieli. Coraz bogatsze stawało się życie szkoły. Imponująco wzrastała ilość pomocy naukowych z biologii, geografii, chemii i fizyki. Tylko nieliczni pamiętali jeszcze o trudnych, samotnych początkach pani Izabeli Czałczyńskiej. Radio, rzutniki, aparat filmowy bardzo ułatwiały i urozmaicały życie klas. Liczba dzieci wzrosła do 230. Powołani zostali nauczyciele pracujący równocześnie w szkołach średnich – prof. Jan Czałczyński uczył biologii i geografii, prof. Tadeusz Jeske – chemii i fizyki, zaś wychowania fizycznego – prof. Tadeusz Majsakowski; przybyły nauczycielki – pani Alfreda Adamkiewicz i pani Aleksandra Parczewska.
Wszyscy uczniowie kończący swą edukację w szkole podstawowej w roku szkolnym 1955/56 dostali się do szkół średnich.
Ze względu na znaczny wzrost liczby uczniów, Wydział Oświaty przydzielił szkole budynek przy ulicy Pogodnej 49 (obecnie mieści się tu biblioteka miejska). Zostały tam umieszczone klasy I – V, a klasy VI – VII uczyły się w budynku przy ulicy Zegadłowicza 24.   W nowym roku szkolnym 1956/57 przybyły dwie nowe nauczycielki – pani Maria Ciejko i pani Zofia Sałek; zamieszkały w szkole. Uczniów było już 268, ponieważ doszły dzieci z Pilchowa i Osowa. Języka rosyjskiego uczyła pani Teresa Bajnerowicz przybyła ze Związku Radzieckiego.
W 1957 roku pod kierownictwo pani Izabeli Czałczyńskiej przeszła także mała placówka szkolna w Osowie. Szkoła nr 21 wraz z filią w Osowie miały swojego lekarza – pana dr Kruglika.
W następnym roku szkolnym pani Maria Ciejko i pani Zofia Sałek zaczęły uczyć w szkole w Osowie, a ich miejsca zajęły pani Zdzisława Ojdowska i pani Mateńko. W następnych latach uczyły w naszej szkole pani Teresa Fel, pani Kazimiera Zagurba, pani Barbara Michalak, pani Maria Piątek, pan Aleksander Stachowiak, pani Teresa Winnicka, pani Halina Piekut i pani Krystyna Król. Ci pierwsi nauczyciele zapadli głęboko w uczniowskie serca, gdy odchodzili, zostały po nich ślady w uczniowskich pamiętnikach, we wspomnieniach i w kronikach szkolnych.
W 1957 roku pani Izabela Czałczyńska po raz drugi została wybrana radną Dzielnicowej Rady Narodowej Szczecin – Pogodno. W czasie tej kadencji bardzo zabiegała o budowę nowoczesnej szkoły, ponieważ placówka mieściła się w 3 budynkach dość odległych od siebie i nieprzystosowanych do nauki. Rodzice i mieszkańcy Głębokiego poparli kierowniczkę szkoły i stworzyli komitet budowy szkoły.
Wkrótce zaproszono panią Izabelę Czałczyńską do Wojewódzkiej Rady Narodowej, gdzie dowiedziała się, że może powstać nowa szkoła z funduszu Ministerstwa Oświaty na szkoły eksperymentalne. Projekt budynku parterowego, na wzór szkół szwedzkich, dostosowany do osiedla willowego z ogródkami, wykonał inż. arch. Janowski.
Na zabudowę nowej szkoły przeznaczono działki ogrodnicze przy ulicy Jaworowej 41. Rozpoczęto prace. Stocznia Remontowa sporządziła ramy do wylewania płyt, z których miano budować ściany budynku.
Nauka i praca w szkole biegły normalnym torem. Przybywało pomocy naukowych, ukształtowało się grono stałych nauczycieli cenionych przez rodziców. Nauczycielki wiele czasu poświęcały dzieciom poza lekcjami oraz w kółkach zainteresowań (istniało koło taneczne, szkutnicze, dramatyczne, filatelistyczne, fotograficzne) i ogniskach harcerskim i zuchowym. Dobrze układała się współpraca z Pałacem Młodzieży – nasza szkoła brała liczny udział w organizowanych imprezach i konkursach. Wzbogacano księgozbiór biblioteczny.
Kierowniczka szkoły prowadziła również akcję oświatową wśród rodziców. Organizowała wykłady w dziedzinie wychowania trudnego dziecka, kroju i szycia, nowoczesnego sprzętu gospodarstwa domowego, racjonalnego żywienia, kosmetyki. Dzieci natomiast nadal uprawiały działki w ogrodzie, uczyły się hodować jedwabniki dębowe; przysłuchiwały się sesji Dzielnicowej Rady Nadzorczej Szczecin – Pogodno. W klasie VII lekcje higieny osobistej prowadzili specjalnie zaproszeni lekarze.
Zimą na oblodzonym jeziorze rozgrywano zawody hokejowe. Dziećmi opiekowali się wraz z nauczycielami rodzice. Uczniowie uczęszczali na koncerty do filharmonii.
W szkole wyświetlano filmy,  (tzw. kino objazdowe), ciesząc tym mieszkańców Głębokiego.
Nauczyciele starali się łączyć naukę z życiem i w związku z tym organizowali dziesiątki wycieczek, np.: do PGR Kołbaskowo, papierni, stoczni, huty, fabryk Polmo Selfy. Inż. Iwicki – ojciec dwojga uczniów, wykonał piękną dużą mapę Głębokiego, która zdobiła szkołę. Klasa VII, wraz z instruktorem gotowania ze Spółdzielni „Społem”, poznawała zagadki kuchni i raczyła przygotowanymi daniami grono nauczycielskie.
Szkoła tętniła życiem. Pani Zdzisława Ojdowska miała duże osiągnięcia w prowadzeniu Spółdzielni Uczniowskiej, a pani Alfreda Adamkiewicz organizowała w trakcie wakacji obozy wędrowne. Na terenie szkoły działało ognisko muzyczne dla utalentowanych dzieci, a Spółdzielnia Nauczycielska prowadziła w godzinach popołudniowych naukę języka niemieckiego.
Szkoła nawiązała kontakt z jednostką wojskową przy alei Wojska Polskiego, która to przejęła patronat nad naszą placówką.
Budowa nowej szkoły trwała dwa lata. Z radością i ogromnym poświęceniem nauczyciele i rodzice urządzili nową szkołę. Wyposażali pierwszą na Głębokim salę gimnastyczną, kuchnię, gabinet dentystyczny, gabinety chemiczny i muzyczny, telewizyjny i pracownię krawiecką. W każdej klasie miało być radio.
1 września 1960 roku rozpoczęto lekcje w nowej placówce, w pięknie urządzonych, jasnych, ukwieconych salach. Pomieszczenia starej szkoły, przeznaczono na mieszkania dla pracowników oświaty, a sale w willi przy ulicy Pogodnej 49 oddano Bibliotece Wojewódzkiej na jej filię nr 11 (istnieje do dziś).

Ostatnia dekada w historii szkoły zapisała się m. in. następującymi wydarzeniami::
•   Powstanie pierwszej pracowni komputerowej - 1992
•   Reaktywowanie Szkolnego Koła Krajoznawczo - Turystycznego - 1997
•   Podjęcie działań w ramach sieci szkół promujących zdrowie - 1998
•   Utworzenie pierwszej klasy integracyjnej - 2001
•   Starania rodziców o utrzymaniu statusu szkoły publicznej - 2002 - 2008
•  Podpisanie porozumienia na rzecz rozwoju edukacji ekologicznej i przyrodniczej w województwie zachodniopomorskim - powstanie przy szkole Ośrodka Edukacji Ekologicznej - 2004
•   Uzyskanie tytułu „Szkoły Przyjaznej Uczniom z Dysleksją” - 2004
•   Powstanie nowoczesnej pracowni komputerowej - 2007
•   Przystąpienie do Sieci Szkół Przyjaznych pod patronatem Polskiego Stowarzyszenia Rodziców - 2006
•   Reaktywowanie oddziału przedszkolnego - 2008
•   Uzyskanie Wojewódzkiego Certyfikatu Szkoły Promującej Zdrowie -2008
•   Utworzenie specjalistycznej pracowni do terapii z wykorzystaniem metod integracji sensorycznej - 2008.

Kolejnymi dyrektorami Szkoły Podstawowej nr 21 na Głębokiem byli : Tadeusz Trąbski, Marianna Sosnowska , Elżbieta Zawierucha i obecna Joanna Sławianowska.
W ciągu pięćdziesięciu lat istnienia naszej podstawówki uczniowie kształcili się, dorastali, zakładali rodziny, pracowali... Byli i są miedzy nimi nauczyciele, inżynierowie, architekci, prawnicy, lekarze, robotnicy, ludzie różnych zawodów - łączyła ich i łączy szkoła, Głębokie, wspomnienia...

Jolanta Cyrulińska -Fengler

Turysto pamiętaj!!!

* Nie dewastujmy urządzeń turystycznych, bo być może jutro ktoś z naszej rodziny nie będzie miał gdzie odpocząć.
* Nie niszczmy drzew, krzewów i runa - dajmy szansę poznać naszą przyrodę dzieciom i wnukom.
* Nie wjeżdżajmy samochodem do lasu - uwierzmy w możliwości swoich nóg.
* Nie śmiećmy, aby potem nie narzekać, że żyjemy w brudnym środowisku.
* Mając psa na smyczy, dbamy o jego bezpieczeństwo i bezpieczeństwo otoczenia.
* Nie płoszmy zwierzyny - las to w końcu jej dom, my jesteśmy tylko gośćmi.