Komitet organizacyjny:
Komandor zlotu – Jerzy Winsze
Kwatermistrz – Danuta Borkowska
Sekretariat – Ewa Dzikowska i Elżbieta Sakowicz
Konferansjer – Józef Smolański
Regulamin – Waldemar Hejza i Janusz Wesołek

Media:
 Kurier Szczeciński

Wpisowe:

• opiekunowie SKKT PTTK prowadzący grupy od 10 osób – 0 zł.
• członkowie PTTK z opłaconymi składkami – 3 zł.
• nie zrzeszeni w PTTK – 4 zł.
• podopieczni DD, OSW, SOSW – 1,5 zł.

• opiekunowie SKKT PTTK prowadzący grupy od 10 osób – 1 zł.
• członkowie PTTK z opłaconymi składkami – 4 zł.
• nie zrzeszeni w PTTK – 5 zł.
• podopieczni DD, OSW, SOSW – 2 zł.

Świadczenia:

• znaczek rajdowy
• odcisk okolicznościowej pieczęci
• punkty na odznaki turystyki kwalifikowanej
• nagrody rzeczowe dla zwycięzców konkursów
• posiłek turystyczny (bułka + kiełbasa)
• opieka przodowników turystyki kwalifikowanej
• opieka przedmedyczna

Organizacja konkursów na mecie
(rozpoczęcie o godzinie 13.00, zakończenie 13.45)

Serdecznie zapraszamy do licznego udziału – nagrody czekają!

Dlaczego zlot imienia Stefana Kaczmarka?

Stefan Kaczmarek urodził się 4 grudnia 1907 r. w miejscowości Siependorf koło Lipska. Wychował się w Wielkopolsce i tam skończył szkołę podstawową, średnią, a następnie studia medyczne na Uniwersytecie Poznańskim. Jeszcze w okresie międzywojennym podczas wędrówek pieszych poznał całą Polskę. W czasie okupacji był żołnierzem Polski Podziemnej, a po wojnie osiadł, na Pomorzu Zachodnim.

Około 20 lat pracował społecznie w dziedzinie turystyki, głównie kolarskiej. Założył turystyczny Klub Kolarski „88” i przez wiele lat był jego prezesem. Członkowie klubu obliczyli, że poprowadził ok. 500 wycieczek rowerowych, w których wzięło udział około 10 000 osób. Niewiele było na Pomorzu Zachodnim dróg, których nie przemierzyłyby zespoły kolarskie pod przewodnictwem popularnego „Taty” (tak, bowiem powszechnie nazywano Stefana Kaczmarka). Zasłużony działacz nie tylko prowadził wycieczki po coraz to nowych trasach i szlakach, ale równocześnie uczył młodzież zasad biwakowania i rozbijania obozowisk, zasad ochrony przyrody i jej ukochania, zapoznawał z zabytkami architektury, z historią - regionu itp. Stefan Kaczmarek był także czynnym instruktorem turystyki kolarskiej, instruktorem krajoznawstwa, strażnikiem ochrony przyrody itp. Brał czynny udział w organizowaniu wielu największych polskich imprez turystycznych, w tym Centralnego Zlotu Turystów Kolarzy, który odbył się w Moryniu w 1967 r. oraz Ogólnopolskiego Zlotu Przodowników Turystyki Kolarskiej, w okolicach Szczecina i Stargardu w 1971 r.

Nie ograniczał się do jednej formy turystyki, chętnie organizował wycieczki piesze i przez kilka lat prezesował Szczecińskiemu Klubowi Turystyki Pieszej „Wiercipięty”. Był członkiem Zarządu Okręgu w Szczecinie, w którym pełnił funkcję skarbnika, członkiem Zarządu Oddziału Szczecińskiego PTTK, a także przez wiele lat członkiem plenum Komisji Turystyki Kolarskiej ZG PTTK w Warszawie.
Posiadał liczne odznaczenia państwowe, regionalne i turystyczne. Dwukrotnie został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, posiadał regionalną odznakę „Gryf Pomorski”, nadawaną przez Wojewódzką Radę Narodową za zasługi dla województwa szczecińskiego. Władze PTTK przyznały mu Złotą Odznakę PTTK, a GKKFiT wyróżnił nadaniem Złotej Odznaki Zasłużonego Działacza Turystyki. Był, więc Stefan Kaczmarek znany zarówno na obszarze regionu, jak i wśród działaczy turystycznych i krajoznawczych całego kraju.

Zmarł 11 czerwca 1974 r. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie obok swego syna, alpinisty, Bolesława, który w grudniu 1968 r. zginął w Tatrach.

Czesław Piskorski

List otwarty do „ Taty” Kaczmarka

Gdzie jesteś Stefanie,
czy masz tam chociaż wygodne buty i ciepłe ubranie.
A rower czy tobie dano,
przecież lubisz szum w uszach pedałując stalowym rumakiem rano.
My cośmy tu zostali robimy wszystko jak byś z nami chadzał,
źle piszę, staramy się, lepiej jednak było Tato gdyś nas prowadzał.
Patrz na nas Tato z góry łaskawie,
nie śmiej się gdy próbujemy coś zrobić na szosie, w lesie i zroszonej trawie.
Liczymy nadal Tato na ciebie,
szkoda tylko, że my jesteśmy tutaj a Ty tam wysoko w niebie.
Bądź gotowy, czas płynie jak woda,
będziemy jeszcze razem wędrować - oby była tylko ładna pogoda.

Przemysław Jaskuła  Szczecin, 29.09.2002 r.